The International Herald Tribune gazetesinde yayınlanan ve üstteki soruya ilginç bir cevap getiren bir makaleyi, Radikal “Papa 'dinsel Rönesans'ına destek arıyor” başlığıyla tercüme etmiş. Phillip Blond ve Adrian Pabst imzalı makalede kanımca dikkate alınmaya ve üzerinde tarşılmaya değer yorumlar var. Özellikle de şu son paragraflarında:

Benediktus'un Türkiye'deki gerçek amacı, tektanrılı dinleri militan ve kendini bile bile yıkan laik kültüre karşı birleştirmek. Bu amaçla İstanbul'un Ekümenik Patriği 1. Bartholomeos'la yeni bir siyasi birleşme arıyor... Papa'nın uyumlu bir ittifak yaratma çabaları Hıristiyanlarla sınırlı değil. Ziyaretinin ilk gününde Benediktus, 11. yüzyıldaki papalardan 7. Gregory'den bir alıntı yaptı. Hıristiyanlarla Müslümanların birbirlerine karşı görevleri olduğunu, 'zira hepimizin tek bir Tanrı'ya inandığımızı' söylüyordu Gregory. ‚Ä®Papa, Müslüman karşıtı olmak bir yana, İslam'ı, Batı toplumunun ahlaki özünü aşındırdığını düşündüğü aydınlanma liberalizmine karşı başlıca kültürel müttefik gibi görüyor. Ne var ki şunu görmek önemli: Benediktus ortak eleştiriler ve kavrayışlar etrafında somut bir dini yakınlaşma projesi kurarken, karşılıklı bir sorunun da farkında. Irk, devlet ve ulusa dair laik yargılar bütün inançları bozmuş ve bunları çoğu zaman milliyetçiliğin veya ırkçılığın birer aracına çevirmiş durumda. Velhasıl Benediktus Regensburg'da İslam'ın kutsal metne dayandırılan şiddetini eleştirirken, aslında tüm inançlara kendi bozulmalarını terk etme çağrısı yapıyordu. Papa'nın salı günü bütün dinlerden, 'şiddeti inancın meşru bir ifadesi olarak görenleri reddetmesini' istemesinin nedeni de buydu. Papa'nın diğer evrensel dinlerle, Batı'nın zorla inançsızlaştırma ve acımasız tüketimcilikten menkul, saldırgan ve tahakkümcü kültürüne karşı ortak bir dava yürütme çabası memnuniyet verici.