"Bir Kaç Not: Ayasofya, Filistin, Irak..." başlıklı son yazım bazı eleştiriler aldı. Ne demek istediğimi belki daha iyi ifade etmeliyim. İşaret etmek ve eleştirmek istediğim gerçek, Müslümanlara yapılan zulümlere karşı gösterdiğimiz tepkinin bir benzerini, faili Müslüman olan bir başka zulüm karşısında pek göstermiyor oluşumuz. İsrail'in Filistin'de 1967'den beri süregiden haksız ve acımasız işgalini kınamakta yerden göğe kadar haklıyız. Aynı şekilde ABD'nin Irak işgaline karşı çıkmakta, burada yaşanan; binlerce masum sivilin ölümü, Ebu Garip cezaevindeki işkenceler, Hadissa katliamı, Amerikan askerlerinin tecavüz suçları gibi zulümleri tüm kalbimizde lanetlemekte de haklıyız. Bu zaten Türkiye'de sıklıkla yapılıyor da. Dolayısıyla Müslüman kamuoyunda bu konularda ciddi bir duyarlılık var. Ancak ben başka bir konuda duyarlılık eksikliği görüyorum: Faili Müslüman olan katliam ve zulümlere karşı gösterilmesi gereken, ama pek gösterilmeyen tepki. Irak'taki "direnişçi"lerin, ülke nüfusunun yüzde 60'ını oluşturdukları için yeni Irak'ta avantaj kazanan Şiilere karşı açtıkları kanlı savaştan, örneğin, Türkiye'de söz eden yok gibi. 2003 yazından beridir Şii camileri defalarca bombalandı, çarşı-pazarda patlatılan dinamitlerle binlerce masum insan cayır cayır yakıldı; ama nedense Türkiye'de çok az insan çıkıp da buna karşı bir şey söyledi. Aksine, bu vahşetin bir numaralı sorumlusu olan Ebu Musab el Zerkavi adlı teröriste, "direnişçi" diye sempati bile gösterildi. Bu durum karşısında, daha önce "Müslüman Müslümanı Vurur mu?" başlıklı yazımda belirttiğim gibi, Türkiye'nin Şii cemaatinin lideri Hüccetullah Selahattin Özgündüz haklı olarak tepki göstermiş, "peygamber torununun türbesini bombalayacak kadar gözü dönmüş bu adamların 'direnişçi' diye nitelendirilmesi kanıma dokunuyor" demişti. İşin daha da çarpıcı yanı ise, Zerkavi gibi İslamcı teröristlerin, sivil Müslümanları, kasten ve bilerek yok etmeleri. Bu, İsrail veya ABD ordusunun eliyle gerçekleşen ölüm ve katliamların çoğundan bile daha ötede bir suç. (ABD, "imaj kurtarmak" için dahi olsa, Ebu Garip'in sorumlularını yargıladı, Hadissa katliamınınkileri yargılamaya hazırlanıyor.) Dahası bu ülkelerin içinde ciddi bir sivil tepki var. Son yazımdaki "dipnot"un anlamı buydu. Bir de tabii "bunları yapanlar Müslüman olamaz, olsa olsa CIA veya Mossad ajanıdır" diye bir söylem var. Süleyman Demirel'in 70'li yıllardaki ünlü "bana sağcılar adam öldürüyor dedirtemezsiniz" sözünü hatırlatıyor. Buna karşı iki şey söyleyeyim: Müslümanlar kötülük yapabilir, tarihte bunun örnekleri vardır, bugünkü İslamcı teröristlere çok benzeyen Hariciler gibi. Dahası, birisi İslam adına çıkıp da adam öldürdüğünde sizin buna "bu adam olsa olsa ajandır" demeniz, hiç bir şeyi değiştirmiyor. Birisi İslam adına yanlış bir şey yapıyorsa, buna karşı çıkıp doğrusunu savunmak göreviniz. O adam her kim olursa olsun. Müslüman kaynaklı zulme tepkisizliğimiz, Irak'la sınırlı değil. Sudan'daki İslamcı yönetimin Darfur'da bir etnik temizlik gerçekleştirdiğine yönelik haberler son bir kaç yıldır dünya basınının gündeminde; konuya çok vakıf değilim, ama bizde bundan pek söz edilmemesi garibime gidiyor. Öte yandan İslam dünyasının dört bir yanında başta Hıristiyanlar olmak üzere diğer dinlere hoşgörüsüz tavırlar var, bazen cinayetler işleniyor; bunlara karşı yine pek bir şey söylemiyoruz. Kendimiz için istediğimiz din özgürlüğünü, başkaları için yeterince savunmuyoruz. (Bu noktada Gülay Göktürk'ün Türkiye'deki "Sünni refleksini" eleştiren dünkü yazısını da tavsiye ederim.) Bu gibi tutumlar, Müslümanların ahlaki kıstasları konusunda diğer insanları anlaşılabilir bir endişeye sürüklüyor. İslam'ın, kendinden olanları her şartta savunan, kendinden olmayanlara her şartta önyargılı davranan bir "kabile dini" olduğunu zannetmeye başlıyorlar. Oysa bizzat Kuran, Müslümanlara, Müslümanların da kötülük yapabileceğini ve buna karşı koymaları gerektiğini bildiriyor. (Örneğin bkz; 49/9, 4/135) Dolayısıyla eğer ortada bir sorun varsa, bu, İslam'ın değil, Müslümanlar'ın sorunu. Ve bunu Müslümanca oturup tartışmamız gerekiyor.