Zaman gazetesinin bugünkü Yorum sayfasında Amerikalı gazeteci Hugh Pope'un "Türkiye'ye Bir Şeyler Oluyor!” başlıklı bir yazısı var ki, kanımca mutlaka okunmalı. Türkiye ve Türk dünyası hakkındaki kitapları ve uzmanlığıyla tanınan Pope, AK Parti'nin temsil ettiği "hem Müslüman hem de modern" Türkiye'nin Ortadoğu'da büyük bir ilgi ve sempati uyandırdığını vurguluyor. "Araplar ile İranlılar uzun zamandan bu yana Türklere karşı bir itimatsızlık besliyorlardı," diyen Pope, bu durumun değiştiğini öncelikle kişisel bir gözlemiyle fark etmiş:

Geçenlerde Filistin kasabalarından Nablus'un taş kubbeli kapalı çarşısında bir köşeyi döndüğümde eski dükkanlardan birinin adeta bir ormanı andırırcasına ay yıldızlı Türk bayraklarıyla donatıldığını görünce hayret ettim. Arap dünyasında modern Türkiye'ye karşı bu derece içten bir duygusallığa daha önce şahit olmamıştım; 1950'lerden bu yana Arap ulusalcılarının propagandasında Türkiye'nin imajı Yahudi devletiyle dost olarak kendi İslâmî mirasına ihanet eden bir Amerikan yaltakçısı şeklindeydi. Dükkan sahibinin belki de Osmanlıların Ortadoğu'daki dört asırlık yönetiminin özlemini çeken bir gelenekselci olabileceğini düşündüm. Fakat ondan bayrakların sebebini anlatmasını istediğimde sadece dükkanın içini gösterdi. "Bayrakların sebebi işte bu kot pantolonlar." diye cevap verdi: "İstanbul'dan yeni geldi. Ben de herkese bu şekilde duyurmak istedim.

Pope, yazının devamında Yeni Türkiye'nin ekonomiden diplomasiye her alanda çok daha saygın olduğunu detaylı bir şekilde anlatıyor."Bununla birlikte," diyor ,"Türkiye 'Batı' yerine 'Doğu'ya' yönelmiyor; aksine, her ikisinin de bir parçası olmakla kendinden çok daha emin olduğu hissediliyor. Yeni Türkiye bu şekilde hem Batı'ya hem de Doğu'ya açılırken, "Eski Türkiye"yi temsil edenler, dikkat ederseniz bunların her ikisine birden düşman. Arap dünyasına zaten 80 küsur yıldır düşmandılar; "Araplar Osmanlı'ya İhanet Etti" gibi masallarla ve Hugh Pope'un ifadesiyle günlük dildeki "'Arap saçı' gibi karışık, 'Arap olayım' gibi Arap karşıtı bağnaz yakıştırmalar"la beslenen bağnaz bir anti-Setimizm içindeydiler. Son yıllarda Batı'ya da düşman oldular. Çünkü Batı, özellikle de Avrupa Birliği süreci, Türkiye'yi daha fazla özgürlük ve demokrasiyi kabule zorlamaya başladı; ama bu onların hiç işine gelmiyor. Hem de tüm dünyayla hem de kendi halkının önemli bir bölümüyle kavgalı olan söz konusu “Eski Türkiye”cilerin içinde oldukları yenilgi hissi onları daha da hırçınlaştırıyor. Bunun örneklerini bu sitede bile görüyoruz. Ama hırçınlığın kaçınılmaz sona faydası yok: 21. yüzyılın Türkiyesi, daha özgür, demokratik, ve kendi değerleriyle barışık bir ülke olacak.